Woensdag 30 juli Naar Jaipur

Op weg naar Jaipur stoppen we op een plaats die volgens onze chauffeur “Old Pushkar” heet. Er is een oude tempel. Daarom heen is een nieuw complex in aanbouw met nieuwe gaths (oevertrappen). Het nieuwe meer is nog in aanleg. Door de bedding trekt een herder met een kudde schapen geiten. Ik kan er niet achterkomen wat precies de bedoeling is van deze nieuwbouw. Wil men het bedevaartscentrum verplaatsen naar deze plaats buiten de stad, of meer spreiden? Lijkt mij geen logische zaak. Maar eerlijk gezegd, we hebben wel meer dingen gezien hier, die voor ons Europeanen niet logisch lijken.
Ik begrijp ook niet hoe de aanleg van een nieuw heilig meer in overeenstemming is met de mythe dat de meren zijn ontstaan doordat de bloembladen van de lotus uit de hand van Brahma op de grond vielen.
Naast de nieuwbouw staan nog enkele kleurrijke beelden van Durga op haar rijdier de tijger en Ganesha, de god met de olifantskop.
Een eind verderop rijden we langs een watertoren in aanbouw. De kolommen staan overeind en op een curieus stellage van bamboe wordt een betonnen watertank gebouwd. De beton wordt op vernuftig eenvoudige wijze omhoog gebracht. Een grote kuip is met een touw over een katrol, verbonden met een tractor. Door achteruit te rijden trekt de tractor de kuip omhoog tot de hoogte waarop wordt gewerkt.
’s Avonds brengen we nog een bezoek aan het Government Central Museum. De architectuur van dit museum is bijzonder omdat het een hoogtepunt is van de zogenoemde Indo-saraceense stijl. Een voorbeeld van koloniale architectuur, die is ontstaan door een vermenging van Europese neogotiek en Indiase decoratieve elementen.
In het museum zijn enkele met zilveren decoraties ingelegde schilden te zien die voorstellingen uit de Mahabaratha en de Ramayana te zien geven. De Mahabaratha en de Ramayana zijn belangrijke heldendichten uit de Hindoe mythologie.
Ook zijn er veel voorbeelden van textiel zoals die in verschillende delen van India wordt gemaakt en bewerkt. Vooral Willie vond dit leuk. Bijzonder waren ook de miniatuur modellen in keramiek van allerlei beroepen. Wij zouden dit omschrijven als oude ambachten, maar in India zijn ze nog springlevend en elke dag te zien in de bazaars. Zou het museum toch vooruitlopen op de geschiedenis en het verdwijnen van deze handwerklieden? Ook allerlei verschillende sadu-figuren en Yoga-houdingen waren in miniatuur terracota-beeldjes in vitrines te bezichtigen. Sadu’s zijn een soort zwervende hindoe-monniken of kluizenaars. Ze hebben afstand gedaan van het wereldse en materiële, om zich - soms in de meest vreemde en onmogelijke houdingen- te wijden aan Shiva of Vishnu en aan het bereiken van het Nirwana, de hindoe-hemel. Hier is de ziel (atma) voor altijd verbonden met het Al en keert niet meer terug naar de aarde via reïncarnatie.
Voor de Egyptische mummie, die ook te zien was, waren we niet naar India gereisd.
De afsluiting van de dag was een verrassing. Een geheel uit wit marmer opgetrokken tempel gewijd aan Lakshmi. De pagode (klokvormige toren) is van buiten helemaal onbewerkt. Binnenin vallen de glas in lood ramen op. Ook de wanden zijn voorzien van sfeervolle beeldreliëfs met voorstellingen uit het leven van Vishnu en Lakshmi. Ganesha is eveneens volop aanwezig. Prachtig is een beeldreliëf van Ganesha, dat aan de buitenzijde boven de hoofdingang is aangebracht. Als je binnen staat is dit haut-reliëf in een schaduwvorm te zien omdat de zon door het uitgesneden gedeelte schijnt. Al eerder was ons in een andere tempel gedemonstreerd, dat je binnen de schaduw van een hand, door het marmer heen, kunt zien als zon erop schijnt. Helaas mag je in tempels (bijna) nooit fotograferen.