Zaterdag 16 augustus Terug naar Delhi?
Blijf op de hoogte en volg Rudi en Willie
18 Augustus 2014 | India, Benares
Vanavond om 22.40 uur zal onze trein vertrekken naar Delhi. Hoewel we natuurlijk nog een paar dagen hebben in Delhi, is het naar ons gevoel toch richting huis. Nadat we zijn uitgecheckd uit het hotel, gaan we nog een van de gaths bezoeken waar crematies plaatsvinden. We rijden met een riksja door de smalle straten (niet de steegjes bij de gaths, die zijn afgesloten voor alle verkeer behalve voetgangers en motoren!) van Varanasi.
De trappen van de gath staan hier ook weer helemaal onder water. Op de bovenste treden zien we hoe mannen, helemaal kaal worden geschoren. Snor, baard, alles gaat er af, behalve een klein plukje haar op de kruin. Op de oever zijn een paar brandstapels te zien. Het fotografie-verbod is hier kennelijk minder streng. Ik mag foto’s maken als ik betaal. Ik zie er weinig in.
We lopen terug door de steegjes tussen de gath en het centrum. Hier zijn geen drukke winkelstraatjes. Dit is een woonwijk waar de inwoners van Varanasi dicht op elkaar gepakt wonen en leven. Een paar straten verwijderd van de drukte van de gaths met z’n pelgrims en toeristen. Aan de rand van de wijk, stuiten we op een grote buldozer, die een enorme berg stinkende afval op een vrachtwagen schept. Ook in de smalle steegjes van de gaths komen we soms vuilnismannen tegen met een kiepkar vol vuilnis. Er worden kennelijk wel pogingen ondernomen om iets aan al het vuilnis in de stad te doen maar het lijkt onbegonnen werk. Mensen laten alle afval voor hun voeten op straat vallen of gooien het over een muurtje of in de goot waar het gaat liggen rotten bij dit warm vochtige weer. Dat geldt zeker niet alleen deze stad, maar Varanasi staat wel in de top. Je zou denken dat er na vijf weken India een beetje aan gewend raakt, maar in Varanasi valt het juist extra op. Alleen Agra en Khajuraho waren uitzonderingen. Deze steden vielen op, omdat ze –in Indiaas perspectief- zo schoon zijn.
Varanasi is een hectische, lawaaiige, stinkende stad; vol mensen, motor- en fietsriksja’s en motorrijders die zich overal tussen door slingeren. En koeien, overal koeien. Bij koeien horen koeienvlaaien. Overal in Varanasi moet je uitkijken dat je niet in de koeienstront trapt. Een groot deel van de stank in de stad wordt veroorzaakt door de koeien.
De status van de koe als heilig dier, wordt vaak verklaard doordat de koe van alle gedomesticeerde dieren het nuttigst is. Alle producten van de koe waren of zijn bruikbaar: Melk, yoghurt, room en boter natuurlijk. Mest werd -en wordt op het platteland nog wel- vermengt met stro ,gebruikt als brandstof en urine werd gebruikt als veelzijdig medicijn. De koe zou dus van onschatbare waarde zijn en daaraan zijn status als heilig dier ontlenen. Als dit al een verklaring is, dan zeker geen volledige en afdoende verklaring. Melk en de afgeleide producten, worden ook geproduceerd door geiten, schapen en buffels. Waarom hebben stieren, die immers geen melk leveren een gelijke status? De werking van de urine als medicijn, lijkt mij meer gebaseerd op de status van de koe dan andersom. Blijft over de mest als brandstof. De hoeveelheid en de structuur van koeienmest maken het inderdaad meer geschikt voor het mengen met stro dan geiten of schapenkeutels. Buffelmest zou nog best te proberen zijn. Bovendien kan de koe veel meer producten leveren. Denk aan vlees en leer. Bij de Massai in Kenia vormt koeienbloed een belangrijk onderdeel van het menu. Ook de horens en de beenderen zouden in het verleden waarschijnlijk nuttige producten geweest kunnen zijn.
Als de producten van de koe, de verklaring zouden zijn voor haar heilige status, zou je verwachten dat ze ook beter verzorgt zou worden, zodat de productie zou vergroten. Dat is nauwelijks het geval. Koeien moeten hun eigen kostje bij elkaar scharrelen en worden alleen bijgevoerd. Het zij als offer, dan wel door de eigenaar omdat het beest anders natuurlijk niet meer thuis komt. We hebben ook gezien dat een koe met een gebroken poot, door de steegjes strompelde.
Ik denk niet dat wij als westerlingen de status van de heilige koe moeten proberen te verklaren. En ook geen oordeel moeten hebben over religieuze gebruiken van meer dan 3 duizend jaar, die niet de onze zijn. Ik ben wel van mening dat koeien in de stad geen bijdrage leveren aan een moderne samenleving en aan een goede volksgezondheid.
In Delhi is ons opgevallen dat in het centrum geen koeien lopen. Het kan dus wel!
Om 20.00 komt een taxi ons ophalen om ons naar het station te brengen. Onderweg mompelt de chauffeur iets van “traffic-jam” en stopt om op internet te kijken en te telefoneren. Hij vraagt naar onze treinreservering en het nummer van de trein en de vertrektijd. Het klinkt allemaal een beetje bedenkelijk, maar we hebben nog meer dan twee uur voor vertrek. Na een tijdje gaan we weer rijden. We stoppen nu bij een hotel, waar de manager van de taxichauffeur in de lobby druk zit te bellen. Tussen de telefoongesprekken door, maakt hij ons duidelijk dat de trein meer dan 10 uur vertraging heeft en nog niet is vertrokken van zijn standplaats. We zullen in dit hotel overnachten en morgen na het ontbijt vertrekken naar het station. Nou ja, overmacht zullen we maar zeggen. Liever hier overnachten dan op het perron.
De trappen van de gath staan hier ook weer helemaal onder water. Op de bovenste treden zien we hoe mannen, helemaal kaal worden geschoren. Snor, baard, alles gaat er af, behalve een klein plukje haar op de kruin. Op de oever zijn een paar brandstapels te zien. Het fotografie-verbod is hier kennelijk minder streng. Ik mag foto’s maken als ik betaal. Ik zie er weinig in.
We lopen terug door de steegjes tussen de gath en het centrum. Hier zijn geen drukke winkelstraatjes. Dit is een woonwijk waar de inwoners van Varanasi dicht op elkaar gepakt wonen en leven. Een paar straten verwijderd van de drukte van de gaths met z’n pelgrims en toeristen. Aan de rand van de wijk, stuiten we op een grote buldozer, die een enorme berg stinkende afval op een vrachtwagen schept. Ook in de smalle steegjes van de gaths komen we soms vuilnismannen tegen met een kiepkar vol vuilnis. Er worden kennelijk wel pogingen ondernomen om iets aan al het vuilnis in de stad te doen maar het lijkt onbegonnen werk. Mensen laten alle afval voor hun voeten op straat vallen of gooien het over een muurtje of in de goot waar het gaat liggen rotten bij dit warm vochtige weer. Dat geldt zeker niet alleen deze stad, maar Varanasi staat wel in de top. Je zou denken dat er na vijf weken India een beetje aan gewend raakt, maar in Varanasi valt het juist extra op. Alleen Agra en Khajuraho waren uitzonderingen. Deze steden vielen op, omdat ze –in Indiaas perspectief- zo schoon zijn.
Varanasi is een hectische, lawaaiige, stinkende stad; vol mensen, motor- en fietsriksja’s en motorrijders die zich overal tussen door slingeren. En koeien, overal koeien. Bij koeien horen koeienvlaaien. Overal in Varanasi moet je uitkijken dat je niet in de koeienstront trapt. Een groot deel van de stank in de stad wordt veroorzaakt door de koeien.
De status van de koe als heilig dier, wordt vaak verklaard doordat de koe van alle gedomesticeerde dieren het nuttigst is. Alle producten van de koe waren of zijn bruikbaar: Melk, yoghurt, room en boter natuurlijk. Mest werd -en wordt op het platteland nog wel- vermengt met stro ,gebruikt als brandstof en urine werd gebruikt als veelzijdig medicijn. De koe zou dus van onschatbare waarde zijn en daaraan zijn status als heilig dier ontlenen. Als dit al een verklaring is, dan zeker geen volledige en afdoende verklaring. Melk en de afgeleide producten, worden ook geproduceerd door geiten, schapen en buffels. Waarom hebben stieren, die immers geen melk leveren een gelijke status? De werking van de urine als medicijn, lijkt mij meer gebaseerd op de status van de koe dan andersom. Blijft over de mest als brandstof. De hoeveelheid en de structuur van koeienmest maken het inderdaad meer geschikt voor het mengen met stro dan geiten of schapenkeutels. Buffelmest zou nog best te proberen zijn. Bovendien kan de koe veel meer producten leveren. Denk aan vlees en leer. Bij de Massai in Kenia vormt koeienbloed een belangrijk onderdeel van het menu. Ook de horens en de beenderen zouden in het verleden waarschijnlijk nuttige producten geweest kunnen zijn.
Als de producten van de koe, de verklaring zouden zijn voor haar heilige status, zou je verwachten dat ze ook beter verzorgt zou worden, zodat de productie zou vergroten. Dat is nauwelijks het geval. Koeien moeten hun eigen kostje bij elkaar scharrelen en worden alleen bijgevoerd. Het zij als offer, dan wel door de eigenaar omdat het beest anders natuurlijk niet meer thuis komt. We hebben ook gezien dat een koe met een gebroken poot, door de steegjes strompelde.
Ik denk niet dat wij als westerlingen de status van de heilige koe moeten proberen te verklaren. En ook geen oordeel moeten hebben over religieuze gebruiken van meer dan 3 duizend jaar, die niet de onze zijn. Ik ben wel van mening dat koeien in de stad geen bijdrage leveren aan een moderne samenleving en aan een goede volksgezondheid.
In Delhi is ons opgevallen dat in het centrum geen koeien lopen. Het kan dus wel!
Om 20.00 komt een taxi ons ophalen om ons naar het station te brengen. Onderweg mompelt de chauffeur iets van “traffic-jam” en stopt om op internet te kijken en te telefoneren. Hij vraagt naar onze treinreservering en het nummer van de trein en de vertrektijd. Het klinkt allemaal een beetje bedenkelijk, maar we hebben nog meer dan twee uur voor vertrek. Na een tijdje gaan we weer rijden. We stoppen nu bij een hotel, waar de manager van de taxichauffeur in de lobby druk zit te bellen. Tussen de telefoongesprekken door, maakt hij ons duidelijk dat de trein meer dan 10 uur vertraging heeft en nog niet is vertrokken van zijn standplaats. We zullen in dit hotel overnachten en morgen na het ontbijt vertrekken naar het station. Nou ja, overmacht zullen we maar zeggen. Liever hier overnachten dan op het perron.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
