Woensdag 13 augustus Varanasi

Eerst even het verhaal van gisteren over de uitnodiging van onze kok afmaken. Toen we in het restaurant kwamen en zeiden dat we hem hadden gemist vanmorgen, zei hij dat z’n broer ziek was geworden. Wij dachten natuurlijk: “Kun je geen beter smoesje verzinnen?” Toen hij de menu’s bracht, kwam hij met een heel verhaal over zijn zwager, die een motorongeluk had gehad. Hij was gebeld door z’n zus en had zijn zwager met knie- en elleboogletsel naar het ziekenhuis gebracht. Het klonk allemaal heel geloofwaardig. Dus wie zijn wij om er aan te twijfelen. En als het niet waar is, veranderd er nog niets.
We waren ruim op tijd op het station. De passagierslijsten met onze erop hingen op het prikbord. Dus dat was goed geregeld. De exprestrein naar Varanasi vertrok vanuit Khajurao en was dus ruim op tijd aanwezig, zodat we rustig onze plaatsen konden opzoeken. We hadden het onderste en middelste bed. Voor Willie een geruststelling dat ze niet hoefde te klimmen om in bed te komen. De andere bedden om ons heen werden bezet door één Indiase familie. Dat gaf dus veel over en weer gepraat en heen en weer geloop. Ook ’s nachts nog. Ik heb er zelf geen last van gehad maar Willie had slecht geslapen.
Op het station worden we opgewacht door iemand, waarvan wij in eerste instantie denken dat het een taxichauffeur/gids is maar later blijkt het meer een manager van de taxichauffeurs en touroperator te zijn.
In het hotel eerst wat bijgeslapen en daarna een wandelingetje gemaakt naar de Ganges.
Varanasi is, naar Indiase begrippen een kleine stad. ‘Slechts’ 2.000.000 inwoners. Het is de oudste, onafgebroken bewoonde stad ter wereld en tevens de heiligste plaats van India. De Varuna en de Asi stromen hier in de Ganges, vandaar “Varanasi”. Om de Ganges te bereiken moet je door smalle steegjes, die allemaal tjokvol zijn met pelgrims, toeristen en koeien. Het water in de Ganges staat heel hoog, tot boven aan de trappen van de gaths, de oevertrappen waar zich normaal gesproken het religieuze leven van de Hindoes in Varanasi zich afspeelt. Ik weet niet of dit bijzonder is, of dat zich dit elk jaar tijdens de moesson voordoet. Voor ons is het wel jammer. Ten eerste is nu veel minder zichtbaar van de typische ceremonies die hindoes uitvoeren in en bij “Moeder Ganga”. Ten tweede kan ons geplande bootreisje over de Ganges, langs alle gaths –in totaal meer dan honderd, tussen de Varuna en de Asi- niet doorgaan vanwege de sterke stroming van de rivier. Alle bootjes liggen aan de kant.
Op de terugweg, door de steegjes tussen de gaths en het centrum van de stad, lopen we voorbij een muziekschool waar wordt aangekondigd dat er elke avond een klassiek Indiaas concert wordt gegeven. We moeten nog ruim twee uur wachten voor het begint. Dat vinden we te lang, maar we besluiten om een van de volgende avonden terug te komen. Tenminste als deze plaats terug kunnen vinden in de wir-war van straatjes en steegjes.