Vandaag naar Ranakpur

Donderdag 24 juli
Vandaag gaan we naar Ranakpur. Op ons verzoek doen we onderweg een “Safari” naar Bish-noi-families.
De bewoners van de Bish-noi-dorpen zetten zich al sinds 15de eeuw actief in voor behoud van de natuur. Jambeshwar de stichter van deze hindoeïstische sekte,
De “safari” begint bij een textielfabriek annex exportrbedrijf. Terwijl wij wachten op de gids met jeep worden we rondgeleid door de fabriek. Er is een werkplaats met een stuk of 6 naaimachines, waar patchwork wordt gemaakt. Enkele vrouwen controleren tafelkleden. Veel kleden worden en gemaakt in de dorpen en door deze exporteur na kwaliteitscontrole verstuurd naar Europa en Amerika.Naast wan-, vloer- en tafelkleden exporteren ze ook nieuw en oude kunstnijverheid en antiek, waaronder volledige houten puien uit Haveli’s. De grootste die we zagen was ongeveer 3x4 meter en kost € 10.000,- vervoerskosten niet meegerekend.
De Bish noi-families wonen in familieverband. We bezoeken twee families ongeveer een uur rijden met de jeep vanaf de hoofdweg. De eerste familie, die we bezoeken, bestaat uit een weduwe met vier zonen. Een zoon woont in een apart gedeelte van het familiehuis. Hij heeft een eigen erf en keuken annex woon- en slaapkamer. Maar zo gauw we aankomen steekt de oude moeder har neus om de hoek. .Het woongedeelte van de moeder heeft een woongedeelte en een aparte keuken. Achter is een erf waar een buffel- en een koekalf staan. Buiten lopen nog 4 jonge volwassen waterbuffels. De familie bezit 20 acres land, waarop ze gierst verbouwen. Per jaar levert dit 20 tot 80 zakken gierst op. Afhankelijk van de hoeveelheid regen in de moesson Per kilo brengt de gierst Rp 17 op. Ik kon er niet achterkomen hoeveel kilo een zak bevat, maar stel dat dat 50 kg. Is en een gemiddelde oogst 50 zakken bedraagt, dan is hun gemiddeld jaarinkomen Rp 4.250. Dat is € 52,50 We hebben dan niet de kosten van de kunstmest e.d. mee gerekend. Ik denk niet dat de opbrengst van het land hun enige inkomsten zijn. Een van de zonen kwam langsrijden op een motor en wij hebben ook zijn vrouw bezocht. Zij wonen nu tijdelijk in een soort hutje van riet en bladeren met zeildoek. In september, na de moesson , gaan ze een nieuw huis bouwen omdat het niet boterde tussen de weduwe en de schoondochter . In het hutje stond een televisie aan en er was ook een koelkast en een gasstel. Dat zal niet kunnen van € 52,50 voor 4 families en de weduwe. Deze schoondochter was naar school geweest tot haar 12de jaar. (Higher primary school). Ze was nu ongeveer (!) 21 jaar en 1 ½ getrouwd. Ondanks dat zij geen voorbehoedsmiddelen gebruikt waren er nog geen kinderen “Zij heeft een opleiding gehad, dus ze is voorzichtig” zei de gids.
Bij de tweede familie die we bezochten, ontmoetten we een man (65) en een vrouw (begin 50) die op het eerste gezicht in betere doen waren. Ze hadden een groot huis met aparte slaapkamers en een aparte keuken. Maar volgens onze gids zegt dat niet alles. Het huis en de grond gaat over van vader op zoon of zonen. Als er meer zonen gaan trouwen wordt het huis uitgebreid en de grond verdeeld. Dus iemand met weinig land kan een groot huis hebben als hij enige zoon is en zijn vader veel broers had, die geen zonen hebben.
De vrouwen van de Bish noi-families dragen heel mooie sierraden. Vooral de neus-sierraden vallen op. Ook de donkere kleding is afwijkend van de kleurrijke sari’s die de Indiase vrouwen meestal dragen. De mannen dragen meestal witte kleding. Mannen dragen ook dragen oorbellen.